Aantal mensen met een eetstoornis

Bij AN-BN registreren wij niets over de "soort eetstoornis" die mensen hebben, omdat er veel mensen zijn die nog geen diagnose hebben gekregen. We ontmoeten immers veel mensen die voor het eerst in hun leven praten over hun problemen met eten, gewicht, zelfwaardering enz. Daarnaast is het voor ons niet zo interessant is om te weten welke soort eetstoornis mensen nu precies hebben. Het kan best zijn dat mensen niet aan de DSM-criteria van een eetstoornis voldoen, maar toch heel erg in de knoop zitten. Ook zij zijn heel erg welkom.

 

Wat we wel registreren is het aantal mensen dat informatie of hulp zoekt, volgens een bepaalde categorie waar ze toe behoren. In 2012 ontvingen we in het Inloophuis 364 bezoekers tijdens een 60-tal activiteiten (ter vergelijking: in 2011 ontvingen we 323 bezoekers).

 

 

Met de Inloopmobiel Eetstoornissen bereikten we in 2012 maar liefst 1779 bezoekers (in 2011: 1535). Hier bereiken we ook veel mensen die nog geen of weinig kennis hebben over eetstoornissen, waardoor we hen kunnen informeren over de problematiek (hoe herkennen, hoe reageren, waar hulp zoeken,...).

 

 

Verder komen we ook op scholen, op beurzen (vb. KVLV-programmabeurs, waar zeker 6000 vrouwen gepasseerd zijn, of op de risicobeurs in Hasselt), op congressen (vb. Vlaamse Academie Eetstoornissen, of GGZ congres), of op aanvraag (vb. BAANChloë, Similes, JAC,...).

 

 

 



 

In Nederland hebben ze wel wat onderzoek gedaan waardoor ze kunnen schatten hoeveel mensen er zijn met eetstoornissen: http://www.nationaalkompas.nl/gezondheid-en-ziekte/ziekten-en-aandoeningen/psychische-stoornissen/eetstoornissen/omvang/.

Uit een Europese studie zou wel blijken dat het aantal eetstoornissen in België hoger ligt dan in Nederland (Preti et al., 2007): zie ook hier voor een eerder bericht op deze infoblog.

 

In de Centra Geestelijke Gezondheidszorg werden in 2011 officieel slechts 308/24056 mensen behandeld voor een eetstoornis. Veel mensen met een eetstoornis zoeken nooit professionele hulp: bij anorexia 35%, bij boulimia 48% en bij andere eetstoornissen 30% (cijfers Preti et al., 2007).

Mensen met eetstoornissen komen natuurlijk niet allemaal in een CGG terecht, maar vb. ook bij zelfstandige psychologen, huisartsen en soms ook in opnames. Daarnaast kan het ook zijn dat zij officieel een andere diagnose krijgen en dat de eetstoornis maar een klein stuk is van een bredere problematiek (vb. stoornis in impulsbeheersing, borderline, depressie, PTSS,...).

Er is trouwens een verschil tussen boulimia (het ervaren van ongecontroleerde eetbuien) en tussen boulimia nervosa (ongecontroleerde eetbuien, vanuit een psychiatrische stoornis). Het is immers mogelijk dat mensen boulimia hebben, zonder aan boulimia nervosa te lijden. Zo bestaat er het Prader-Willi syndroom, waar één van de kenmerken ook een onbeheersbare eetlust is (maar zonder psychische oorzaken).

Dit geldt ook voor anorexia (gebrek aan eetlust) en anorexia nervosa (gebrek aan eetlust, vanuit een psychiatrische stoornis). Zo kunnen ouderen ook anorexia hebben, vb. doordat hun partner overleden is, doordat ze zich depressief voelen, enz., maar zonder dat er sprake is van de psychische stoornis "anorexia nervosa".